Το δέντρο που απεικονίζεται στα έργα μου είναι η ελιά. Η προσέγγιση με την ελιά χρειάζεται ιδιαίτερο σεβασμό. Είναι ένα αιωνόβιο δέντρο απόλυτα συνυφασμένο με το ελληνικό τοπίο.Το σκληρό ελληνικό φως διαγράφει τη φιγούρα της δίνοντας στους στροβιλισμούς της συμβολική διάσταση.

Στη δουλειά μου μέχρι τώρα ήμουν ανθρωποκεντρική. Νομίζω πως έφτασα μέχρι την ελιά από έλλειψη διαθεσιμότητας μοντέλου. Στην ελιά βρήκα το πρόθυμο μοντέλο. Έχει πολλές ομοιότητες με το ανθρώπινο σώμα. Έχει χαρακτήρα και προσωπικότητα. Ο κορμός της διαμορφώνεται ανάλογα με το χρόνο, τις καιρικές συνθήκες και την κλίση του εδάφους. Παρ’ όλα αυτά κανένας κορμός δεν είναι ίδιος με τον διπλανό του.

Η αρχή γίνεται με την επιλογή του κορμού που μου προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση. Ένα λεπτομερές σχέδιο επί τόπου διαρκεί ώρες, ίσως και μέρες. Μ’ αυτόν τον τρόπο δίνεται η δυνατότητα να γνωρίσω καλύτερα το δέντρο να μελετήσω την κλίση του, το φως που κυλά πάνω στον όγκο του, τις σκιές που σχηματίζονται στις κοιλότητες του. Η αλήθεια είναι πως όσες επισκέψεις και αν κάνεις ποτέ δεν τη γνωρίζεις αρκετά. Η ελιά έχει κρυμμένα μυστικά αιώνων, άλλωστε αυτή είναι η μαγεία της.

Κατόπιν η δουλειά μεταφέρεται στο εργαστήριο. Η καλή έκβαση της χάραξης προϋποθέτει την επιλογή και την προετοιμασία του κατάλληλου ξύλου. Τώρα τη θέση του μολυβιού παίρνει το κοπίδι. Με αιχμηρά εργαλεία προσπαθώ να χαράξω το σχέδιο του δέντρου πάνω στην επιφάνεια του ξύλου. Μόνο που τώρα λείπει η γόμα. Το λάθος δεν επιδέχεται διόρθωση. Η δουλειά είναι χρονοβόρα και επίπονη. Το άγχος και η αγωνία είναι μέρος του παιχνιδιού και πολλές φορές το έργο εξελίσσεται ερήμην μου. Η ελεύθερη χάραξη έχει τα ρίσκα της.

Η ικανοποίηση έρχεται όταν βλέπω το δέντρο να ‘ξεκολά’ από την επιφάνεια και να προτάσει τον όγκο του πάνω στην επιπεδότητα του ξύλου. Μπορείς να αφήσεις τα δάχτυλά σου να χαϊδέψουν τις αυλακώσεις όπως τις ριτίδες του πραγματικού δέντρου. Άλλωστε αυτός ήταν και ο σκοπός μου. Η απεικόνιση να μην είναι απλώς ζωγραφική αλλά να πλησιάσει όσο το δυνατόν περισσότερο την υφή του δέντρου. Ένα ξύλο πάνω στο ξύλο.